Bij het schrijven van dit stukje word ik mij ervan bewust hoe lastig het is om duidelijk uit te leggen hoe ik het liefst mijn paarden presenteer.

Immers er is geen paard gelijk, qua uiterlijk en karakter. Dus vele facetten waarmee je rekening moet houden bij je presentatie. Ik weet wel hoe ik het paard op wil stellen... maak dat je paard maar eens in enkele minuten die je hebt in de ring duidelijk!

Uit het eerste contact wordt vaak al duidelijk wat voor karakter je in handen hebt! Een sensibel karakter krijgt van mij alle rust en geduld, je hebt ze snel over de rooie. Liefst zonder hulpmiddelen probeer ik ze zo goed mogelijk op te stellen. Met de voorbenen gestrekt en geopend in de achterhand. Ze zeggen altijd: de jury moet van een kant alle vier benen kunnen zien. In dat geval heb je echter snel de kans dat paarden onderstandig (met de voorbenen teveel onder de massa) gaan staan.
Dit wordt niet als positief vertaald op het lineair scoringsformulier. Langegelijnde paarden laat ik iets 'dichter' (achterbenen minder ver bij elkaar vandaan) aangezien ze anders nog langer over de rug worden. Paarden met minder ruglengte stel ik opener, langer op.

Afhankelijk van het paarden de hoofdhouding enigszins gebogen (nagevelijk). Dit is vooral belangrijk voor paarden met een onderhals. Als je dan wilt dat ze hun hoofd erop zetten (hoog houden) accentueer je de onderhals nog meer! Dit is voor mij een belangrijk basis om meerder malen te oefenen. Veel vooruit en achteruit drukken vormen hierbij de basis in de training met het paard aan de hand, zodat ze leren goed te staan. Het is noodzaak dat ze daarbij vrij snel reageren, aangezien je immers binnen de ring maar een paar minuten tijd hebt!

Een flegmatieker paard zal meer gemotiveerd moeten worden in dit werk. Een kort zweepje is voor mij hierbij een onmisbaar hulpmiddel. Want ook voor deze paarden geldt: zo vlot mogelijk de juiste houding aannemen. Als het paard dan naar tevredenheid staat kan er geïnspecteerd worden door de jury. Proberen het paard zo goed en natuurlijk mogelijk te laten staan, aan het vrije lange touwtje, is op zo'n moment de bedoeling. Simpel is het niet altijd aangezien het voor de meeste paarden een omgeving is met vele prikkels (denk maar aan zweepgeklap en voorbij dravende paarden in een andere baan). Rust uitstralen en overbrengen naar je paard is hierbij vereist!

Vervolgens zal je paard voor de jury zijn stap moeten tonen. In een driehoekje van de jury af en naar de jury toe. Dit is naar mijn mening voor ieder paard een gelijke behandeling: aan het lange touwtje, op eigen benen!

Sommige paarden die iets minder stappen of door de stress de stap minder goed tonen. Heb ik het liefst iets te diep lopen (neus richting de grond). Zo worden de spieren over de rug 'verlengt' en komt de achterhand er beter onder zodat deze belangrijke gang van het paard goed wordt getoond. Paarden met een beste stap kan ik iets minder laag instellen, echter ook bij deze paarden vind ik ontspanning essentieel. Wat je alleen bereikt door vrijheid aan de voorkant door middel van het lange touwtje.

Paarden met teveel voorwaartse drang probeer ik af te remmen dmv het zweepje ervoor te houden. Belangrijk is wel dat de voorbrenger door blijft stappen. Rust en vertrouwen geef ik ze door ze kalmerend toe te spreken en waar mogelijk een aai over de hals. De aanjager moet er voor blijven zorgen dat het paard goed in z'n ritme door blijft stappen, dus ook niet te sloom stapt!

Het aandraven is ook weer sterk afhanlijk van het karakter/frisheid, temperament van het paard. Over het algemeen houd ik in het begin het touwtje iets meer op druk, zodat ze iets meer in mijn hand komen, zo in de voorhand rijzen en de achterhand er onder brengen. Als ze in balans lopen, mooi van achter naar voren en de hals er mooi op geplaatst laat ik ze op eigen benen lopen!! Twee meter touw zeg ik altijd. Ik vind het belangrijk dat ze dan niet gestoord worden in hun optreden.

Tevreden ben ik als ik dat voor elkaar krijgen waarbij het paard in een normaal (basis)tempo blijft lopen. Veel paarden worden echter teveel opgejaagd waardoor ze niet in balans kunnen blijven. Ik heb ze liever iets minder spectaculair dan te gehaast! Sommige paarden hebben echter wel steun nodig van de voorbrenger, want naast deze natuurtalenten zijn er ook genoeg paarden met minder goede bewegingen en balansmoeilijkheden. Deze steun kun je dan geven door een beetje druk op het bit: je plaatst je hand richting of tegen de hals.

Voor vragen kunt u altijd even contact opnemen... Veel succes!